بزرگی را پرسیدند: زندگی چند بخش است؟
گفت : دو بخش است: کودکی و پیری…
گفتند:پس جوانی چه؟
گفت: فدای حسین…
باشد حسین؛ کرببلا مال خوبها
بدها بگو که عقده دل با چه وا کنند
ما هم دل شکسته به دست می رویم تا
ما را غبار صحن و سرای رضا کنند…
«متن کامل شعر در ادامه ی مطلب»
روزی اگر احساس نمودی پر شینی
گه مست ابوالفضل و گهی مست حسینی
بر خاک بزن بوسه نما سرمه چشمت
شکرانه بده زائر بین الحرمینی
یا اباعبدالله
من که بی دعوت و سرخود نرسیدم به حضور
من سفارش شده ی حضرت مادر باشم
مادرت داد به من درس حسین جان گفتن
مادرت یاد به من داد ،که نوکر باشم
یا اباعبدالله
صید دام تو شدن روزی هرکس نشود
لطف زهراست که در دام شما افتادم..
الحمدلله. . .
حسینیه ی مجازی